Van Netten's Journaal

  'Deze vakantie duurt te lang'. Van Netten's pauze blijkbaar ook.. Op 6 februari schreef ik mijn laatste serieuze blog, meer dan een maand geleden. Vol erop en erover, en daarna was het wel even over. Geen idee waarom maar ineens was de accu wel leeg. Ik had al weken het gevoel dat wat ik zei of schreef een herhaling van zetten en woorden was, en niet eenmalig maar een herhaling in de tientallen.  Een jaar lang leren, jezelf bloot geven en het najagen van het zero-covid doel, containment boven het aanklooien (wat in mijn ogen nog steeds gebeurt) eist zijn tol. Vorig jaar rond april liep mijn agenda in plaats van vol juist leeg, opdrachten verdampten en zelfs nu zijn het maar minimale opdrachten en de opbrengst (inclusief kosten die ik maak) gaan grotendeels naar de gemeente waar ik als voormalig ZZP-er ineens mijn hand op mag houden. Mag houden klinkt leuker dan moeten, maar het laatste is de bittere realiteit.  In de herfst en winter heb ik nou eenmaal minder opdrachten e