Van Netten's Journaal

  De publicatie van een interview met mij gisteren maakt een dag later veel los. Meer nog bij mezelf dan bij anderen (al heb ik veel mooie reacties gehad). Buiten is het koud en donker, op de bank waar ik al jaren veel tijd door breng dringt het langzaam tot me door: ik ben chronisch ziek. Ik heb PostCovid. Alexander van Netten Tranen  Ik ben emotioneel vandaag, het interview met Roland Gerbers heeft meer losgemaakt dan ik kon vermoeden, dan dat ik vermoedde. Als journalist (nu buiten dienst) kom ik er achter dat mijn verhaal, zwart op wit, reacties uitlokt zowel van anderen maar zeer zeker ook binnen mezelf. Voor het eerst confronteer ik mezelf met mezelf. Ik sprak het eerder nooit uit; ik voel me niet ziek, ik heb Long Covid en wat beperkingen daardoor. Maar ik ben wel degelijk chronisch ziek, en wel door een ziekte waar ik me bijna activistisch voor heb ingezet om begrip te kweken maar ook om de beleidsmakers aan te spreken op de (in mijn ogen) vele fouten zoals verkeerde i...

  " Disclaimer onder dit artikel. Dit is een reproductie van een artikel van Roland Gerbers met fotografie van Wilbert Bijzitter in uitgaven van MediahuisNoord. "Toen corona begon, wisten we niet wat het was en wat we moesten doen. Dat is met long-covid nog altijd zo", zegt Rianne in 't Veld uit Tuk. Zelf kreeg ze te maken met deze ziekte. Het is zaterdag long-covid awareness-day, er wordt aandacht gevraagd voor de ziekte. De redactie sprak met drie mensen met long-covid. Long-covid is een verschijnsel dat sommige mensen overhouden na een coronabesmetting. In Nederland zijn naar schatting een half miljoen mensen met significante klachten uiteenlopend van uitputting, en cognitieve klachten tot verlies van reuk en smaak en pijnklachten.     "Liever kom ik niet met mijn naam in de krant. Ik wil niet dat dit het eerste is waar mensen aan denken als ze mijn naam horen", zegt een 17-jarig meisje tegen deze krant. (We noemen haar daarom Simone. -red). "De med...

 Twitter werd X.. X een fascist. (ik mis mijn vrienden nu al).  "Die Hände hoch" Elon Musk deed het vandaag; niet één maar twee keer! Terwijl ik alleen maar de inauguratie van Donald J Trump wilde volgen. Op CNN (en andere media) kreeg het moment weinig aandacht. De decreten van Trump trouwens ook niet.  Donald Trump tekende in drie sessies meerdere decreten. 1500 relschoppers of opstandelingen (januari 6 '21 bestorming van het Congres) kregen vandaag gratie . Aan de Mexicaanse grens geldt de noodtoestand (vrijbrief) en vandaag gaat er een grote deportatie van illegalen van start (mensen die belasting betalen en hard werken). Met één handtekening van Trump ging ook het klimaatakkoord van Parijs  overboord.  Elon Musk bracht ondertussen de Hitlergroet. De geniale idioot (hij is niet dom) bracht deze groet twee maal achter elkaar uit. Rechterhand op het hart, gestrekte rechter arm omhoog.  De verbeten kop zegt al genoeg. Dat hij het twee keer doet? Zegt nog...

Beduusd, verdrietig, dankbaar, ontdaan zag ik op Facebook dat Karel Spoor op 4 oktober is overleden. Dit stukje is voor jou Karel. Tenslotte zei jij:"Als je het zo snel niet kan zeggen? Schrijf het dan op". Geen drempel te hoog Studievriend, kroegmaat, mentor en leraar (zelfverkozen), doorzetter, optimist - woorden schieten te kort voor deze man die ondanks zijn spastische beperkingen zich geen grenzen liet opleggen. Of het nou de drempels waren bij de ingang van de Christelijke Academie voor Journalistiek of de enge (gevaarlijke) wenteltrap in de Broederpoort (Kampen) waar onze studentenvereniging was? Jij kwam binnen en boven. Aan handjes nooit gebrek want iedereen stond klaar om je te helpen.  Je kon zelfs lachen om je handicap, anderen niet altijd als ik je begroette met "Ouwe Spast" je incasseerde dat altijd met een flinke sneer terug. Dat kan tussen vrienden. De Nacht door met.. Op een gegeven moment kwamen wij op het idee voor een nachtelijk radioprogramma w...

 Ontheemd, Ongegrond en Onbegrepen. Door Alexander van Netten "Ik ben geadopteerd  en dat is iets wat me niet definieert maar wel (medebepalend) is voor mijn leven" Ondanks mijn geweldige 'adoptie' ouders die me al op jonge leeftijd vertelden dat ik een 'aangenomen' kind was, heeft die adoptie een grote rol in mijn leven gehad en nog steeds.  De cijfers:  In Nederland kwam adoptie in 1956 op de kaart door de Adoptiewet die toen werd aangenomen. In 1957 werden er 40 kinderen geadopteerd. In 1959 was dat cijfer al meer dan vertienvoudigd en tien jaar later werden zo'n 1000 kinderen per jaar geadopteerd. Het aantal per jaar is flink afgenomen en schommelt om en nabij de 100 per jaar.  De verhouding 'binnenlandse/buitenlandse' adopties is sinds de wet is aangenomen omgeslagen, in Nederland komen vandaag de dag ongeveer 20 kinderen beschikbaar en komen er zo'n 70 kinderen uit het buitenland.  Vooral vorige eeuw speelde de omgeving van de vrouw die (...

 MARCEL (VAN GIJS) BEWEES: SCHRIJVEN DOE JE VOOR JEZELF.  Kwistig strooide Marcel (met de mooie woorden "strijd tegen het ontlezen" ) met de naam van boeken van eigen hand. Elke gast kreeg zelfs (gewenst of niet gewenst) een boek van hem mee. Enkele gasten zelfs ook deel één van de reeks waarvan ik de titel niet noem. Marcel (en Gijs) hebben die titel in totaal enkele duizenden keren genoemd.  Naïef  Wat Marcel van Roosmalen (ook zonder Gijs Groenteman) schaamteloos doet, dat vergeet ik altijd. Taggen, reclame maken, me zonder enige terughoudendheid opdringen. Onderhand heeft Marcel (met behulp van Gijs) meer boeken weggegeven dan er lezers zullen zijn van dit stukje. Of dat Britt aan het lezen zal zetten? Maar Van Roosmalen doet dat goed en wordt tevens nog betaald door John de Mol .. Dus hij doet het heel erg extreem goed.  Maar ik dacht dus altijd, kwaliteit komt wel bovendrijven... Behalve als we spreken over mijn kwaliteit in het zwembad (ja ik blijf drijve...