Van Netten's Journaal; ZWALKEN OF ZWALKEND
ZWALKEN
Nu zwalk ik soms over straat als een dronkenlap.
Als student, maar eerlijk gezegd ook op latere leeftijd, keek ik nog wel eens te diep in het glaasje, dat moest ook wel want als ik de bodem zag werd het tijd voor een nieuw glas blond schuimend bier (om Rob de Nijs mij te citeren). Zwalkend over straat zocht ik mij een weg huiswaarts. Iets heel anders dan door een stad heen zwalken of struinen.
Steeds vaker merk ik dat ik nu nuchter kan zwalken, onzeker op mijn benen door Long (of Post-) covid. Vanochtend voelde ik mij weer eens het mannetje en besloot te voet naar de dorpswinkel te wandelen, nog geen kilometer lopen om er te komen. Na nog geen 300 meter voelde ik al dat ik het roer niet recht kon houden en keerde om naar mijn auto, die in dit soort gevallen een levensreddend is. Spierzwakte dat alleen maar toeneemt terwijl mijn energielevel als een oude oplaadbare batterij niet meer volledig terugkomt.
Bezopen
Dat een buurman mij daar onlangs mee confronteerde ("Ben jij bezopen of zo?" ) kan ik me enigszins voorstellen. Maar dat is het dus niet. Ik wil wel rechtuit maar mijn lijf beslist soms anders. Beangstigend kan ik je vertellen.
Nu zwalk ik dus door het leven... En drink maar een glas wijn..
*De serie Van Netten's Journaal maar weer eens opgepakt. Met verhaaltjes en bespiegelingen; eerlijk en kwetsbaar. Delen stel ik altijd op prijs.
Ja, zwalken is het juiste woord. Zo noem ik het ook, maar niemand begrijpt precies wat ik bedoel. Ik durf de straat (250 mtr) niet eens meer uit te lopen. Niemand ziet wat er van binnen gebeurt terwijl ik uit alle macht probeer koers te houden
BeantwoordenVerwijderenJe kan er behoorlijk onzeker van worden (dat naast alle andere symptomen). Velen kunnen zich dat gewoon niet voorstellen. De reden waarom ik er over schrijf.
VerwijderenDit heb ik ook heel erg en daarbij heel pijnlijke benen
BeantwoordenVerwijderenHet is frustrerend..
Verwijderen