MAMMA GEFELICITEERD !! 89 JAAR .. (Brief aan mijn moeder)

 "Je bent mijn moeder, mijn basis, mijn vriendin, mijn toeverlaat"

89 jaar mam, dat is best wel 'iemand op leeftijd'. Je lichaam hort en stoot, iets wat jij dat weer benoemd als: "Hoe ouder je wordt hoe krakkemikkiger". Mem, Mem, ik hâld fan dy. 

Mam, jij hebt de TWEEDE WERELD OORLOG nog meegemaakt, en je geeft dagelijks aan dat je de Pandemie die ons allen raakt niet zo goed meer begrijpt. 

VERHALEN

Je vertelt steeds meer, ik kende de verhalen van pappa wel, maar dat jij als meisje van acht jaar kooltjes moest gaan rapen wist ik tot voor kort niet. Kooltjes om de kachel te stoken, kooltjes om Beppe te laten koken of bakken? . Ik wist het niet. Ik wist ook niet dat jij tijdens de oorlog (als kind) tientallen kilometers moest lopen om een paar flessen melk te halen. Dat pake een stukje grond van een boer kreeg (in uitruil tegen zijn vakkundige timmermanschap) Dat pake Christoffel Hornstra op zaterdagmiddag zijn voedselbonnen aan mensen gaf die het minder hadden. Dat daar mannen stonden te happen in rauwe uien terwijl ze niet wisten hoe hun kinderen te voeden... 

Ik wist het tot voor kort niet, ik wist het echt niet. 

Ik wist ook niet dat jullie niet naar school konden; niet omdat er geen leraren waren, niet omdat er geen scholen waren maar omdat de bezetter, de Duitsers alle scholen hadden geannexeerd als hoofdkwartier of simpelweg om de manschappen onder te brengen.  

In een vissersdorp als LEMMER zag je meer dan een kind ooit hoort te zien. Een kar met lijken van vliegers (zoals jij vertelde; ik zag de voeten ernaast hangen, het geluid van de V1 uit Gaasterland hoor je nog steeds..) 

Samengevat (het vervolg)

Je werd, lieve, mooie jonge vrouw.. dappere vrouw, gezinsverzorgster.. (niks niet verloren generatie/ studie achterstand) Je fietste drie provincies door om 24/7 voor gezinnen te zorgen. Achttien jaar en jij hebt toen al meer gezien en meegemaakt. Maar kinderen en gezin gingen voor, al was je soms tientallen kilometers van huis. Dat klinkt nu allemaal alsof het niks voorstelt? Jij deed het op de fiets, soms met de bus.. 

Ergens in die tijd kwam je mijn vader tegen, helaas overleden, maar mijn beste vriend (best mooi dat je als kind kan zeggen dat je ouders je beste vrienden zijn...)

Ik snap het wel, hoor mam, "Elvis" Tjipke van Netten was geloof ik indertijd een soort van filmster. Zingen, bugel spelen, kerkorgel..  Ja pap was muzikaal. Dat heb ik weer van hem... (maar loop vooruit) 

Samen pionieren in de Noord Oost Polder, een prachtige winkel, doorgaan naar Hoogeveen, Ilse en mij opvoeden.. Met onze onvergetelijke INDA (hond)

GEEN GEZEUR

Nooit, nooit heb ik het gevoel gehad dat ik teveel was of tot last. NOOIT. Als ik van de lagere school (Abraham Kuyper) naar huis liep, tijdens de middagpauze lag het brood en beleg klaar. Om 15.30 uur stond de thee klaar (met zo'n rare thee muts) en moest / mocht ik eerst mijn verhaal kwijt voor ik weer naar buiten ging om te spelen. 

Je hebt me leren schaatsen, met pa leren werken, als er sneeuw lag maakte je me wakker zodat ik nog voor ik naar school moest een sneeuwpop kon maken..

MOEDER

In de jaren daarna, en tot vandaag ben je mijn vertrouwde basis, mijn moeder.  Heel misschien pas ik nu soms iets meer op jou dan jij op mij. Maar ik ben ook één van de weinige 'kinderen' die simultaan Corona had met zijn moeder.. Samen zijn we er in elk geval doorheen gegaan.. De rest komt ook goed. Dat was wat pappa altijd zei: "Het komt goed"

Ik weet dat je bang bent in deze rare tijd, Mem, dat ben ik ook... Het is niet leuk, ik begrijp het soms ook niet allemaal... Ik weet wel dat ik echt ontiegelijk veul van je hou.. 

Gefeliciteerd lieverd, ik zie je snel.. Samen komen we er wel door...

Ik kan niet zonder je, ik wil het niet eens... Hâld fan dy.. 

Knuffel,

Hou van je, 

Ale (Alexander) Christiaan (Christoffel) van Netten