EEN BLOG VAN NIKS OVER NIKS VOOR NIKS NADA NOPPES

 GEEN ONDERWERP

Eigenlijk heb ik vandaag niets te melden, helemaal niets. Het is zo'n dag.. Niets speciaals, het weer is saai, het dorp is stil op wat vogels na (die trouwens ook meer fluisteren dan fluiten). Ik voel me niet goed, ik voel me niet slecht. Hoewel ik niks doe verveel ik me ook niet, echt bijzonder interessant gaat deze blog ook niet worden, de kop zegt het al.. het gaat over NIETS

Toch was er wel een momentje, ik heb mij heerlijk en ouderwets geschoren met het bijbehorende scheergerei. Puur genieten is dat; er tijd voor nemen, de regels volgen (het is een kunstvorm) en het resultaat is altijd gladder dan glad. Dat het per ongeluk ook goedkoper en duurzaam is ? Dat is mooi meegenomen. Ik hoor het u al vragen: Scheer jij je dan niet elke dag Alexander? En het antwoord daarop is NEE. Niet meer sinds de oh zo irritante maar noodzakelijke mondkapjes. Geen mens ziet meer of mijn kin kaal of behaard is. Ik scheer me tegenwoordig als ik naar moeders ga of als de gezichtsbeharing gaat kriebelen. 

Als u nu al besluit om te stoppen met lezen vergeef ik u dat hoor! Tenslotte gaat het niet spannender worden dan het bovenstaande. U kunt net zo goed gaan navelstaren, en als u de keuze heeft kan dat de eigen navel of de navel van een ander zijn. Als single heb ik weinig keuze wat dat betreft en kan alleen maar naar mijn eigen navel staren. Het is een mooi kuiltje en ligt sinds corona stukken dieper dan eerst. Daar zit ook gelijk een probleempje, want de lenigheid van vroeger toen ik mijn eigen piemel nog kon kussen is over en uit. Het lijf is een stuk minder flexibel maar dat is niet het enige probleem; er zijn flink kilo's aangekomen de laatste maanden en derhalve kan ik zowel mijn dingetje niet meer zien, maar ook de navel niet. Navelstaren gaat het best via de spiegel. 

Erg he? Dit was echt kennis waar u helemaal niets aan heeft! Net zo min dat ik een beetje jeuk heb op mijn rug; zo'n plekje waar bijna niemand bij kan, lenig of niet. 

Oh ja, ik heb ook nog een paar boodschapjes gedaan in mijn rooie autootje. En wat denkt u? Ik liep zonder, ik herhaal ZONDER mondkapje de winkel in! Ik schrok er zelf van en liep met de aardappels zo de winkel uit om het kapje uit mijn autootje te halen. En niemand reageerde, zelfs de vakkenvuller niet? Nou kennen ze me daar wel, het is een dorpje tenslotte. Afijn, met kloppend hart van deze stressvolle situatie ging ik weer naar binnen en haalde daar ook nog (naast de aardappelen, snelkokers voor de geïnteresseerden die nog steeds lezen) kipkluifjes (voor in de airfryer) en wat bier om deze avond in vrolijkheid af te sluiten. 

Bij de kassa liet de mevrouw voor me nog waterflesjes vallen, de verpakking scheurde open en daar lag ineens de hele vloer vol met maar liefst twaalf flesjes! Ziet u het voor zich? Het wordt nog gekker, want ze herhaalde dezelfde actie daarna en met hetzelfde resultaat! Nogmaals twaalf flesjes. Ik moest daar wel een beetje om lachen en stak geen hand uit. Best asociaal maar je moet afstand houden he? Was overigens wel goed geweest om mijn lenigheid wat te stimuleren. 

Bij terugkomst heb ik wel (dat dan weer wel) de deur open gehouden voor een oudere buurvrouw. Mag eigenlijk ook niet meer omdat je dan de anderhalve meter niet aanhoud maar als u er een probleem mee heeft meld me dan maar aan bij Ferd Grapperhaus. 

Nou toen was ik dus weer thuis en heb ik de boodschapjes opgeruimd en ging ik op de bank zitten en keek even naar mijn navel. En omdat ik daarna enorm zin had om een stukje te typen kon ik u dit allemaal niet onthouden.. vandaar. 

Ik hoop dat jullie allemaal een leuke en inspirerende dag hebben gehad, of net zo'n 'niksdag'. Als het jullie maar goed gaat. Prettige voortzetting allen.