OH WAT EEN JAAR...
Wat een baggerjaar was dit weer, natuurlijk met wat hoogtepuntjes. Zo hebben we geloof ik een Songfestival gehad, heeft Max de Formule 1 gewonnen, mochten we stemmen. Het laatste verliep niet zoals ik gehoopt had en er is op dit moment nog niet eens een nieuwe regering. Diepte punten waren er meer dan gewenst. Geen Elfstedentocht, geen Skûtsjesilen maar daar tegenover stond dan weer dat het fierljeppen wel door mocht en kon gaan.
Verder stond het jaar wederom in het teken van FAALBELEID. Als we het hebben over de toeslagenaffaire, aardbevingen in Groningen en vooral de schadevergoedingen, Corona, en (naar mijn verwachting volgend jaar ook de schadevergoedingen watersnood Limburg). Het lijstje is eindeloos aan het worden, de beerput dieper dan diep. Het nieuwe ELAN en bestuurscultuur is beroerder dan ooit te voren.
Persoonlijk was het eigenlijk niet een jaar om met een gouden lijstje bij te schrijven in de boeken. Morgen, exact een jaar geleden kreeg ik Corona en als glazuur op de cake er nog longcovid bij. Geen energie, geen kracht en wat ik als mens zo enorm nodig heb, ook geen sociale contacten. Niet in het echte dagelijkse leven in elk geval.
Mopperen en dankbaar
Het was het tweede jaar dat ik vooral digitaal geleefd heb. Facebook voor de gezelligheid, TWITTER voor politiek getinte boodschappen. Maar Twitter ook om mijn stem te laten horen. En gehoord ben ik. Ik had (tot voor 2019) niet verwacht dat ik zoveel vakmensen in de zorg zou leren kennen, virologen, gedragsdeskundigen, microbiologen, artsen, verpleegkundigen etc. Ik wist eigenlijk niet eens wat een virus precies was. Al doende leert men. Exponentiële groei, zo leerde ik, is niet wat je wenst als het gaat om een virus. Exponentiële groei is wel leuk als het gaat om het aantal lezers van je tweets.
Het was dus vooral een mopper jaar. OF? Nee, niet helemaal. Zo heb ik heel veel mooie, lieve mensen leren kennen via twitter. Corona-vrienden gemaakt (als je begrijpt wat ik bedoel. In getypte vorm spreek ik eigenlijk nog veel meer mensen dan voorheen en leer ze ook echt kennen. Zonder elkaar ooit gezien te hebben diepe gesprekken, soms zelfs tot telefonisch contact.. heel bijzonder en appart. Ik hoop oprecht dat zich dat voortzet (zodra het kan) tot echt contact in het echte leven.
Wensen en dankbaar
Waar ik het precies aan verdiend heb, waarom? Ik weet het niet, maar ik ben enorm onder de indruk en dankbaar voor de vele kaartjes, giften en vooral het medeleven. Twitter staat bekend als rioolputje, nou als ik daar leef? Dan vind ik het best. Ik zag naast woede, verbijstering, verbazing, agressie en andere zeer negatieve emoties vooral ook heel veel liefde, betrokkenheid, inzet. Ik zag humor, optimisme en twittervriendschappen waarbij mensen elkaar echt door de allerdonkerste en moeilijkste tijd heen slepen.
Jullie allemaal persoonlijk bedanken kan ik niet, weet dat ik het enorm waardeer. Weet dat ik het afgelopen jaar vaker een traantje weg moest pinken vanwege ontroering dan verdriet. Weet dat ik om jullie geef, dat ik van sommigen ben gaan houden. Weet dat jullie mij er doorheen slepen, weet dat de slogan (slecht gejat) Omzien naar elkaar... Alleen samen ... alleen kloppen als er een groot hart achter zit. En die hele grote harten zie ik dagelijks.
Ik ben er dankbaar voor. Ik dank jullie allemaal.
Ik wens jullie prachtige kerstdagen, voor de gelovigen gezegende dagen, en ik wens ons allen vooral een beter 2022.
Groeten
Alexander
Beste Alexander een mooie blog hoop dat er nog vele volgen. Mooi dagen gewenst. Gr mariska @wen78yan op twitter
BeantwoordenVerwijderen