Liever een open boek dan onbeschreven blad.

 

Ik ben liever een open boek dan een onbeschreven blad

Ik schreef net een brief aan een Twitter volger die zich heel erg open gesteld heeft naar aanleiding van mijn Tweets en openheid daarin. Vereerd door het enorme vertrouwen dat ik daarmee kreeg. In die brief heb ik ook gelijk de essentie/definitie van mezelf ontdekt.

Ik ben liever een open boek dan een onbeschreven blad.

Ik denk dat ik dat mijn nieuwe levensmotto maar ga maken (Het vorige kwam uit de bijbel: Probeer alles en behoudt het goede) . Aan dat motto zitten alleen wat haken en ogen besef ik.

Het nieuwe motto past ook beter, in de brief die ik beantwoordde stelde de persoon zich uitermate kwetsbaar op; een relatief onbekende die haar zieleroerselen uit haar hele voorgaande leven (en dat van haar voorouders) bij mij uitstortte?  Dat is heel bijzonder en een gift.

"Hoe is het?"
"Goed en met jou?"
"Goed"

Het is niet verkeerd bedoeld, en je kan ook niet altijd helemaal losgaan over wat je zoal beleefd, maar het slaat alle oprechte belangstelling plat. Het "Instagram-leven" Mooie plaatjes en praatjes die (laten we het zo zeggen) niet helemaal aan de waarheid voldoen. Die ook een niet realiseerbaar verwachtingspatroon opleveren. Juist in kwetsbaarheid kunnen we elkaar vinden en steunen. Het laten weten dat het gras dor is en grauw, het delen van geluk maar ook het ongeluk en rauwe pijn.

Er zit geen filter op het leven, wij leggen dat er zelf overheen, naar onszelf en naar de ander. "Heb je wel eens gestolen?" was een vraag op tv. deze week. Het antwoord was iets te vaak "NEE, nog nooit", slechts enkelen waren eerlijk en vulden zichzelf aan..."Nou ja, toen ik....."
We zien wel de mooie foto's van mensen op een terras met een glas bier of wijn, nooit hoe mensen op hun knieën naar huis toe kruipen. We hebben het over eerlijkheid terwijl we allemaal af en toe liegen dat we barsten (Nee, dat is niet alleen Mark Rutte, ook jij doet het).

De utopische zoektocht naar het geluk, gelukkig zijn? Dat naar de buitenwereld uitstralen? Dat brengt eigenlijk niets, we zijn niet allemaal en altijd gelukkig. Het boek van ons leven is nou eenmaal beschreven en nooit een leeg blad.

*Vroege zondagspreek waarbij ik hoop dat dominees en Imams het overnemen... Tot zover Dominee Lex

-Die nu lacht, want ik wilde als kind of dominee worden of presentator... ik wilde gehoord worden. _

#delenwordtgewaardeerd

Goed weekend allen.